Dydaktyka kreatywności

Gdybyśmy przyjrzeli się historii nauczania języków nowożytnych, z pewnością zauważylibyśmy, że u podłoża zmian w metodach nauczania zawsze leżało pojawiąjące się wśród dydaktyków poczucie niedosytu. Gdyby nie kryzys nauczania w Niemczech, Vietor nie wypowiedziałby pamiętnych słów: „Nauczanie języków obcych musi się zmienić”[1]. Jest to trend naturalny i logiczny, ponieważ dopóki nie zaczniemy zauważać, że stosowana metoda nauczania przestaje przynosić zamierzone efekty, nie zaczniemy myśleć o zmianach, nawet tych niewielkich. Dopóki nie pojawi się wyzwanie, które pobudzi nas do wnikliwszej obserwacji otaczającego nas świata, nie zaczniemy zauważać błędów w sztuce nauczania, ani też szukać nowych lub unowocześnionych rozwiązań dydaktycznych.

Moim ostatnim wyzwaniem były warsztaty „Kulisy tłumaczenia kabinowego” w ramach Poznańskiego Festiwalu Nauki i Sztuki.[2] Projektując warsztat założyłam, jak się wkrótce okazało błędnie, że jeżeli jest to oferta warsztatów zaproponowanych przez Instytut Filologii Rosyjskiej i Ukraińskiej, oczywistym jest, iż językiem warsztatowym będzie język rosyjski. Miejsca bardzo szybko się zapełniły, jednak okazało się, że kandydatami byli uczniowie znający język angielski, nie rosyjski, co spowodowało, że musiałam przebudować swój plan i przygotować nagrania do tłumaczenia w języku angielskim. Ponieważ projekt wzbudził zainteresowanie, dodałam kolejne sesje i wśród chętnych znalazła się jedna grupa ze znajomością języka rosyjskiego.